In memoriam Henk ’t Hooft

In memoriam Henk ’t Hooft

2 november 1942 – 17 februari 2007

Nieuwe voorzitter

Rond de eeuwwisseling maakten wij kennis met Henk ‘t Hooft. Pim Heyting, onze secretaris, had het al een jaar aangekondigd, “een studiegenoot van mij, op dit moment werkzaam bij de Hogeschool van Amsterdam, stopt ermee en dat wordt dan onze ‘ideale’ voorzitter”. Pim zei wel eens meer wat in een gezellige bui bij een nootje en een goed wijntje, maar hij had gelijk, wij hadden een degelijke voorzitter nodig bij ons Kindermonument.

Speeltuinvriend

De oude Dick, de initiatiefnemer van het monument, was het volkomen met Pim eens, het werd tijd voor een voorzitter van kaliber. Dit was niets ten nadele van de toenmalige voorzitter Dany Nijburg, want die beschouwde zijn voorzitterschap slechts als een invulling van een naam bij de Kamer van Koophandel. Daar was hij dan, Henk kwam als een vreemde en verliet ons nu, 7 jaren later, als een uitzonderlijke voorzitter en speeltuinvriend.

Allemaal anders

Na wat activiteiten ondersteuning en zich te hebben verdiept in de doelstelling van onze stichting ‘Kindermonument – Markt voor Joden’ liet hij zich in december 2000 benoemen tot voorzitter. Het zou allemaal wel heel anders gaan dan de voorlichtingsactiviteiten zoals ‘ouwe’Dick die rechtstreeks en op zo’n directe wijze presenteerde aan de scholieren en geïnteresseerde organisaties.

Breder verband

De oorlog moest in een breder verband getrokken worden, want ook nu waren er overal in de wereld oorlogen. Niet alleen de periode 1940-1945 moest de nadruk hebben, maar ook al die herhalingen van oorlogsgeweld vereisten de schijnwerpers op zich. De leraren Pim en Henk zorgden voor de nieuwe formule. Ouwe Dick genoot dat zijn werk zou worden voortgezet in een nieuwe vorm zonder dat de tijdgenoten van die verschrikkelijke 2e wereld oorlog buiten spel werden gezet.

Website

Juist in tegendeel, Henk nam het initiatief tot het maken van een website waarbij deze tijdgenoten een prominente plaats verkregen, omdat juist hun geschiedenis niet verloren mocht gaan. Henk schakelde zijn zoon Sanne en vriend Yohan Creemers als deskundigen in, met het gevolg dat het Kindermonument in de wereld bekendheid verkreeg. Honderden website bezoekers kon de trotse Henk maandelijks melden.

Meimanifestatie

Pim en Henk zorgden alvorens de 4e mei herdacht en de 5e mei gevierd werd, in het Stadsdeel ZuiderAmstel voor een zgn. Meimanifestatie. Een lesprogramma waarmee de scholen op speelse wijze de ernst van de oorlog in al zijn facetten (met de nadruk op racisme) konden behandelen.

’t gaat daar aardig toe

Maar wie was Henk ? Wij, de speeltuinwerkers, probeerden hem te verleiden tot een interview in de speeltuinvuist om er achter te komen wie deze hoog geleerde man toch wel was. Nou vergeet het maar, daar begon hij niet aan. Hij stelde zich zelf wel voor en dat was genoeg. Hij deed dat zo;”Een nieuw gezicht, nieuw niet echt, 58 jaren oud is niet echt nieuw en in de speeltuin verschijn ik – zeer onregelmatig – al jaren. Het bestuur van de stichting Kindermonument heeft me gevraagd voorzitter te worden. Van mijn kant met genoegen. Het gaat daarin de Gaapsstraat aardig toe. Het werk van de stichting is interessant en belangrijk. De mensen van het Kindermonument – en dan denk ik vooral aan de oudere generatie – verdienen respect en steun. Ik kom niet uit Amsterdam maar wel uit het onderwijs. Omdat het Kindermonument zich in het bijzonder op jonge mensen richt, denk ik aan dat werk een goede bijdrage te kunnen leveren.”

Meer dan Kindermonument

Daar hadden wij het maar mee te doen. Wij waren het niet gewend zo’n rationele man in ons midden te hebben dus dat was even aanpassen. Maar Henk hield zich niet strikt aan alleen maar het werk voor het Kindermonument. Jonge Dick nam initiatief voor een speeltuindocumentaire en Henk sprong onmiddellijk bij in de fondsenwerving. Over geschiedenis wordt dikwijls minachtend geoordeeld – de toekomst daar gaat ’t om – daar wordt het beleid op afgestemd. Helaas wordt daarbij te vaak vergeten dat ‘het goede’ van het heden het resultaat is van het verleden.

Een tuin in de Rivierenbuurt

Hiermede ging Henk de boer op. Samen met ‘ouwe’ Neijssel haalde hij 5000 guldens op bij de Schiphol Group, hij zat met ‘jonge’ Dick aan tafel bij woningbouwvereniging de Dageraad en ging met 10000 guldens naar huis. De documentaire kwam er en trots bracht Henk de SP coryfee Agnes Kant naar de première van onze documentaire “een Tuin in de Rivierenbuurt”.

Niemand gespaard

Bij het overlijden van speeltuin nestor en Vader van het Kindermonument, ome Dick , bracht Henk een extra Speeltuin Vuist uit, in memoriam Dirk Willem Christaan Neijssel waarbij hij verschillende leden, vrienden en organisaties aan het woord liet. Vanaf dat moment werd het Kindermonument gedirigeerd door Henk. Hierbij kwam zijn perfectionisme en wetenschappelijke aanpak nadrukkelijk naar voren waarbij ook zijn enthousiaste vriend en mede bestuurder, Pim niet gespaard werd.

4 en 5 mei

Om zijn goede doelen te bereiken, spaarde Henk overigens niemand, ook zich zelf niet. Het product moest goed wezen ,’t liefst perfect. Door zijn voorzitterschap bij het Kindermonument kwam ook het voorzitterschap van het 4e/5e mei comité in de Rivierenbuurt in zijn handen. Zijn draaiboeken waren tot in detail vastgelegd. De 3 november herdenkingen breidde Henk uit met workshops met thema’s als discriminatie in de sport.

De wereld in Zuid

Hij betrok het oorlogsverleden bij de huidige vormen van racisme om daarmee opnieuw een boodschap de wereld in te sturen. Hij ontving hiervoor gasten als Ajax voorzitter Michael Praag. Dichteres Ida Vos en zanger Marco Borsato gaven hun medewerking aan het door Henk georganiseerde project ‘Kinderen in Oorlog’. In 2004 en 2006 waren de boeken van Donald Speelman ‘De tas van Eva’ en Salo Muller ’Tot vanavond en lief zijn hoor’ over hun ervaringen uit de oorlog als joodse kinderen die inhoud gaven aan Henk zijn workshops.

Donderglas

Ook aan de traditionele nieuwjaarsreceptie van de speeltuin gaf Henk zijn volle medewerking. Tijdens de receptie in 2003 was hij de medeorganisator van een politiek café in de speeltuin waarvoor hij de naam Donderglas bedacht, omdat de regering ‘rücksichtslos’ subsidies aan vrijwilligersorganisaties afschafte. Hij droeg er zorg voor dat politici als Aleid Wolfsen (PvdA) en Frits Huffnagel (VVD) aan het forum deelnamen.

Herdenk de oorlog

Henk pakte ook de erfenis op van ‘ouwe Dick’ om nationale oorlogsherdenkingen te bezoeken . Zo werd hij een vaste gast bij de Februaristaking aan de voet van de Dokwerker, kamp Schoorl, Hannie Schaft te Haarlem, het Oranje hotel in Scheveningen en ging hij ondanks dat Duits niet zijn favoriete taal was, onze Duitse gasten ontvangen en bezoeken. Hij werd als het ware ook de vaste begeleider van onze bestuurder Celine van de Hoek die in vloeiend Duits haar oorlogsverschrikkingen over haar Auschwitz periode op Duitse onderwijsinstellingen vertelde.

Pim

Een zwarte bladzijde tijdens zijn voorzitterschap was de plotselinge dood van zijn studievriend en secretaris Pim Heyting in december 2004. Ook zijn ziekte, darmkanker, 2 jaren geleden, deed hem beseffen hoe vergankelijk het leven was en dat nadrukkelijk naar opvolgers uitgekeken moest worden. Gezamenlijk zochten wij naar geschikte kandidaten niet wetend hoe snel opvolging een noodzaak was.

Kraanvogels

Wellicht zorgde het onderbewustzijn van Henk voor één van de indrukwekkendste thema’s voor zijn laatste Meimanifestatie, de Kraanvogels vliegen uit. In Hiroshima staat het kindermonument van Sadako. Toen zij twee jaar was ontplofte daar op 6 augustus 1945 de atoombom. Tien jaar later overleed Sadako aan leukemie zoals zo velen die aan de straling van deze bom waren bloot gesteld. Tijdens haar ziekte hebben haar klasgenoten haar bezocht en getroost met 1000 gevouwen kraanvogels. In het vredespark te Hiroshima is een monument voor haar opgericht, de twaalfjarige Sadako met een kraanvogel boven haar hoofd. Zij is met haar kraanvogel het symbool geworden van kinderen in oorlog.

Leer kinderen vrede

Toen Henk zijn plannen voor deze Meimanifestatie voorlegde en het verhaal van Sadako vertelde was hij dusdanig ontroerd dat wij hem zonder enige discussie ondersteunden in zijn Kraanvogel project. Op 4 mei 2006 toonde Henk trots hoe leerlingen van de basisscholen in het stadsdeel ZuiderAmstel samen hadden gewerkt aan zijn Kraanvogels onder het motto; “Wie wil dat de wereld vrede kent, moet het de kinderen leren”.

Zeldzaam

Henk bezocht in 2006 met zijn zonen, Sanne en Ivo, het Kraanvogelmonument voor Sadako in Hiroshima. Terug in Nederland raakte Henk vermoeid, een ongekende vermoeidheid die hij niet meer is kwijt geraakt. Op zaterdag 17 februari 2007 om 21.00 uur sliep Henk rustig in. Gedreven voorzitters als Henk zijn zeldzaam. Henk is onvervangbaar. Wij gaan trachten het beste ervan te maken. Zijn vrouw Mimi en zonen Ivo en Sanne hadden een voorrecht met hem te mogen leven, voor nu slechts sterkte.

Namens Kindermonument en de Speeltuin,
Dick Neijssel.

Dit bericht is gepost in Nieuws. Bookmark de link.